پژوهش حاضر که به لحاظ هدف کاربردی و از منظر ماهیت توصیفی-تحلیلی است، به واکاوی ظرفیت های توسعه ی گردشگری میراث فرهنگی روستای باستانی میمند کرمان می پردازد. در این پژوهش بر ظرفیت هایی همچون میراث، اجتماعی-فرهنگی، زیرساختی و نهادی تأکید شده است. داده های پژوهش حاضر با روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده است. مطالعات میدانی پژوهش، شامل طرح ابزار پرسشنامه بر اساس ادبیات پژوهشی و گردآوری آراء متخصصان حوزه های گردشگری و معماری سنتی می باشد. روایی پرسشنامه از سوی همکاران دانشگاهی تأیید شده و آلفای کرونباخ (864.) نیز نشانگر پایایی بالای ابزار است. برای پردازش داده ها از نرم افزار SPSS و برای تحلیل داده ها نیز بر اساس ماهیت داده ها و اهداف پژوهش، از آزمون های تی تک نمونه ای، فریدمن و رگرسیون خطی استفاده شده است. نتایج نشان می دهند، ظرفیت های میراث فرهنگی بیشترین نقش و سهم را در توسعه ی گردشگری در این منطقه دارند. در این میان شاخص های معماری سنتی و هویت، نگرش جامعه ی محلی، احداث زیرساخت ها و تعامل مسئولین با گردشگران به ترتیب مهمترین شاخص های ابعاد میراث فرهنگی، اجتماعی فرهنگی، زیرساختی و نهادی محسوب می شود. همچنین سهم هر یک از ابعاد در توسعه ی گردشگری میراث فرهنگی برابر نبوده و بعد میراث فرهنگی بیشتری و بعد زیرساختی کمترین سهم را در توسعه ی گردشگری میراث فرهنگی داشته اند. در این خصوص باید اذعان داشت که میراث فرهنگی اساساً عامل شکل گیری گردشگری در این منطقه محسوب می شود و سایر ابعاد به ترتیبی که یاد شده، نشانگر سطح توسعه یافتگی و جایگاه این گونه از گردشگری در منطقه می باشند.
