جامعه ی انسانی متشکل از افراد با عقاید و افکار و سلیقه های متفاوت است، که به صورت های مختلفی آشکار می شود. این تفاوت افکار از همان ابتدای خلقت بشر وجود داشته است. و پیامبر اکرم(ص) نیز به عنوان آورنده ی کامل کننده دین(اسلام) مخالفانی را به همراه داشت و پس از او نیز اهل بیت ایشان(علیهم السلام) با این تفاوت افکار و عقیده رو به رو بودند. با توجه به اینکه برخی در برخورد با این گونه مخالفان، متعصبانه برخورد می کنند و اجازه ابراز مخالفت را به دیگران نمی دهند و یا در صورت اجازه دادن، همراه با توهین و تهمت و افترا بوده است و حتی در صورت رعایت اخلاق، به دلیل ضعف علمی، پاسخ جامع و کاملی داده نمی شود؛ آگاهی از سیره و روش معصومان(ع) به عنوان معیار و الگوی جامعه اسلامی در برخورد با دگراندیشان ضرورت دارد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی با بررسی روش برخورد معصومان(ع) با دگراندیشان به این نتیجه رسیده است که آن بزرگواران با رعایت اصل اخلاق، دگراندیشان را در طرح سؤالات و افکار مخالف خود آزاد گذاشته اند و حتی خود، آنان را برای مباحثه و گفتگو فرا می-خواندند و به روش احسن و متناسب با سطح فکری مخاطب و اقتضای حال و انگیزه ی آنان پاسخ می دادند. در این راستا، شاگردان خویش را نیز به منظور هدایت و پاسخگویی و مباحثه با دگراندیشان تربیت می-کردند
