معصومان(ع) به عنوان الگو و مرجع شیعیان در تمامی امور اعم از اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و دینی و ... می باشند. یکی از این محورها، محور روابط اجتماعی و شیوه برخورد با دیگران، به خصوص مخالفان می باشد. یکی از این گروه های مخالف، دگراندیشان(مخالفان فکری) هستند. آگاهی از روش برخورد معصومان(ع) به عنوان صحیح ترین و منطقی ترین روش با دگراندیشان به منظور تبیعیت و پیروی از آنان ضرورت دارد. چرا که با برخورد صحیح در مقابل گروه های فکری مختلف، از بسیاری از منازعات و سوء تفاهم ها و برداشت اشتباه جلوگیری می شود. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی روش برخورد امام علی(ع) با دگراندیشان در نهج البلاغه می پردازد و به این نتیجه می رسد که آن حضرت(ع) همواره به دیگران فرصت طرح پرسش و نقد و شبهات را می دادند و حتی خود از مناظره با آنان استقبال می کردند. ایشان از روش های متفاوتی در برخورد با دگراندیشان به تناسب سطح فکری و دین و مذهب، همراه با رعایت اصول اخلاقی استفاده می کند.
