امام خمینی (ره) از بزرگ ترین مفسران شیعه است که به موضوع تفسیر به رأی پرداخته و مبانی و مصادیق آن را بیان کرده است. تفسیر به معنای پرده برداشتن از الفاظ مشکل است، ولی تفسیر به رأی چنین نیست، بلکه کسی که درصدد تفسیر به رأی هست، در حقیقت درصدد فهم کلام خدا و معانی قرآن مجید نیست. بلکه تلاش می کند که آراء و نظرات خود را به قرآن تحمیل می کند. پدیده ی تفسیر به رأی ازجمله آفات علم تفسیر است که به اتفاق همه ی مفسران و قرآن پژوهان و دانشمندان مسلمان، امری نکوهیده در فهم و تبیین قرآن کریم شمرده اند. امّا همواره از دوره ی پیامبر اکرم (ص) که رواج پیداکرده و بعد توسعه یافته است، آرای مختلفی در تبیین این موضوع مطرح شده است. برخی بر این باورند که تفسیر به رأی در اواخر عهد صحابه و اوایل دوره ی تابعین پدید آمده است. در این نوشتار سعی کرده ایم ضمن اشاره اجمالی درباره ی خاستگاه تفسیر به رأی، در مقدمه و ریشه شناسی واژه های «تفسیر» و «رأی» و نظریات گوناگون درباره ی معانی تفسیر به رأی، دلیل حرمت تفسیر به رأی و مهم ترین دیدگاه های امام خمینی (رحمه الله) درباره تفسیر به رأی را مورد تبیین قرار می دهیم.
