اتساع زمان گرانشی پدیده ی وجود تفاوت واقعی بین مقدار مشاهده شده برای زمان سپری شده میان دو رویداد٬ از دید ناظرهای قرار گرفته در مکان هایی با پتانسیل گرانشی متفاوت است. هرچه پتانسیل گرانشی مکان ناظر بیشتر باشد (یعنی از جرم منشأ میدان دورتر باشد) زمان برای او سریع تر می گذرد. این اثر اولین بار توسط آلبرت اینشتین در سال 1907 پیش بینی شد.وی این اثر را با استفاده از نتایج نسبیت خاص در چارچوب های مرجع شتاب دار مطرح کرد.( از نسبیت خاص تا نسبیت عام را ببینید ) پس از آن ٬ طی آزمایش هایی، که اولین آن ها آزمایش پوند-ربکا بود (آزمون های نسبیت عام را ببینید) بررسی و تأیید گردید. این موضوع یک پدیده فیزیکی قبول شده است و در زیر دریا نیز آزمایش شده است. در سوره معراج آیه 5 نوشته شده است که : "فرشتگان و ارواح در یک روز به او (مذکر) صعود کردند که این معادل پنجاه هزار سال برای انسان است"!. این آیه علاوه بر دلالت بر نظریه نسبیت بر اتساع زمان نیز می تواند دلالت کند زیرا در آیه اشاره شده است که با بالا رفتن و دور شدن فرشتگان زمان ژنجاه هزار سال انسان برای آنها در یک روز سپری شده است که دقیقا با تعریف اتساع زمان مطابقت دارد.
