کارگزاران هر حکومت، اعم از دینی و غیردینی، به همان میزان که از منصب و اختیارات و امکانات حکومتی، برخوردارند؛ در معرض انواع آفات و آسیب ها نیز قرار دارند. در این مجال، عوامل آسیب زا، پیامدهای ناگوار اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ناشی از آن ها و راهکارهای پیشگیری از آسیب ها با عنایت به رویکردهای حکومت عَلوی مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر که با روش توصیفی- تحلیلی از میان انواع آسیب ها، آسیب های اخلاقی کارگزاران و مسؤولان حکومت دینی را با تأکید بر نهج البلاغه بررسی کرده است نتایج ذیل را به دست داد: مهم ترین آسیب ها و آفات اخلاقی کارگزاران حکومت دینی عبارت است از: تکبر؛ دنیا دوستی؛ خشونت و ستمگری. عوامل مؤثر در ایجاد این آسیب ها عجب، ضعف شخصیت، جهل، هوای نفس و قدرت زدگی ناشی از به دست آوردن منصب حکومتی است. راه های پیشگیری و مقابله با آسیب های اخلاقی کارگزاران، سفارش حاکمان و مدیران ارشد به تواضع و فروتنی، زهدگرایی، مدارا و خوشرفتاری و عدالت گرایی و التزام به واجبات دینی است.
