طبق نظریه اعجاز عددی قرآن، تعداد حروف و کلمات قرآن، از نظمی بسیار دقیق برخوردار است و از آنجا که هیچ نویسنده ای نمی تواند در نگارش کتاب، چنینی نظمی را در نظر گیرد، این نظم، نشانه اعجاز آن است.این نظریه، عدد 19 را کلید رمز اعجاز قرآن می داند. بر اساس این نظریه، بسم الله الرحمن الرحیم، 19 حرف دارد و مجموع تعداد تکرار کلمات آن در قرآن، مضربی از عدد نوزده است؛ بسم الله 19، الله 2698، رحمن 57 و رحیم 114 بار در قرآن استعمال شده است که همه مضرب های عدد 19 هستند؛ همچنین تعداد حروف همه سوره های قرآن، مضربی از عدد 19 است. به نظر برخی از محققین، نخستین بار در کتاب الإتقان سیوطی، به اعجاز عددی قرآن اشاره شده است؛ اما این نظریه به صورت مشخص ابتدا توسط رشاد خلیفه، قرآن پژوه مصری مطرح شد. وی تحصیلات آکادمیک خود را در مصر و آمریکا در رشته هایی غیرمرتبط با قرآن انجام داد، اما در آمریکا در طول سه سال، با استفاده از رایانه، در زمینه قرآن پژوهش کرد و در سال 1351ش (1972م)، نتایج آن را در رسانه ها ارائه داد. در سال 1983م نیز کتاب او با نام «معجزه القرآن الکریم»، در بیروت و آمریکا چاپ شد. «رشاد خلیفه» حتی مدعی شد که تاریخ وقوع قیامت را از احتسابات عددی قرآن به دست آورده است. پس از رشاد خلیفه، «عبدالرزاق نوفل»، قرآن پژوه دیگر مصری، راهش را ادامه داد و موارد دیگری از اعجاز عددی قرآن را مطرح کرد؛ از جمله اینکه واژه های متضادی، همانند حیات و موت، دنیا و آخرت، به تعداد برابر در قرآن به کار رفته اند. پس از او نیز «ابوالزهراء النجدی»، قرآن پژوه شیعه، دریافت که در قرآن، واژه «ساعت» به تعداد ساعات شبانه روز، یعنی 24 بار استعمال شده است؛ او همچنین گفت: واژه «شیعه» 12 بار در قرآن به کار رفته است. نظریه اعجاز عددی قرآن با مخالفت های متعددی مواجه شده است. منتقدین این نظریه معتقدند: خداوند قرآن را معماگونه و خارج از فهم مردم نازل نکرده، این کتاب برای هدایت انسان هاست و این سخنان ارتباطی به امر هدایت ندارد. همچنین اختلاف قرائات قرآن کریم و توقیفی نبودن ترتیب سوره ها از مشکلاتی است که داشتن آمار صحیح از تعداد حروف و کلمات قرآن را ناممکن می سازد.
