تفسیر انفسی آیات قرآن کریم، شیوه ای از تفسیر به منظور تعالی بشر، از نشأه ی کثرات به عوالم روحانی و رسیدن به وحدت شخصی وجود است. مفسر در این روش می کوشد قدم در سیر انفسی گذاشته و در عجائب نفسانی غرق شود. لذا با استعانت از آیات الهی و روایت معصومین درهای غیب را به روی خود می گشاید. محور در تفسیر انفسی خدا و موضوع آن فهم کلام الهی و هدف آن شناخت و تعالی انسان است. نگارش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی، ضمن بیان نمونه هایی از تفسیر آیات از لسان حسن زاده آملی و جوادی آملی، تفسیر انفسی را شامل عرفان عملی ، عرفان نظری و مبانی فلسفی نفس انسان دانسته که در قالب برهان به مخاطب عرضه می شود. عدم زمان و مکان در تفسیر آیات، قابلیت های نفس جهت مشاهده حقایق، رابطه ی عارفانه و عاشقانه بین بنده و محبوب حقیقی و اثرات رابطه فوق در کاهش گناه و رهایی از تنهایی، از ویژگی های تفسیر انفسی است که موجب افزایش ایمان و عمق بخشی به باور دینی خواهد شد.
