از نظر اسلام، حسن فعلی یا خوب بودن کار، به تنهایی، کافی نیست؛ بلکه همراه آن، حُسن فاعلی و با نیّت نیک انجام دادن آن نیز لازم است؛ زیرا آثار کارهای نیک که همان رسیدن به کمال و سعادت انسان است، متوقّف بر حُسن فاعلی و داشتن نیّت و انگیزه الهی است. اهمیت اعمال بیش از آنکه به اندازه آن مربوط باشد به چگونگی و کیفیت آن ارتباط دارد که از آن به نیّت و انگیزه الهی فاعل، یاد می شود. از ویژگی های نظام اخلاقی اسلام، آن است که نیّت را به عنوان اساس ارزش های اخلاقی و اساس اعمال نیک معرفی می کند. امام حسین (ع) انسان کاملی است که فضائل و مکارم اخلاقی وی، زبانزد خاص و عام است. از جمله این سجایا، انجام هرکاری با انگیزه الهی است. سیره و سخنان ایشان، کاملاً گویای چنین امری است. این پژوهش، با روش تحلیلی - توصیفی، به جایگاه و نقش انگیزه الهی در انجام کار در سیره و سخنان امام حسین (علیه السلام) پرداخته است. امام حسین (علیه السلام) انگیزه الهی در انجام هرکاری را مورد تأکید قرار داده و ترجیح رضایت خالق بر رضایت خلق، از سفارشات اصلی ایشان است. ایشان اساس دین و عبادت و ارزش های اخلاقی و احسان و انفاق به بندگان خدا و قیام در راه حق را داشتن انگیزه الهی، برشمرده است.
