مسأله وفای به عهد، پیمان و قرارداد یکی از اصول اساسی زندگی اجتماعی و پایه و اساس روابط انسانی است که پای بندی به آن، باعث انسجام و انتظام امور، قوت و قدرت ملت و مملکت می شود و در مقابل، شکستن و نقض آن، عوارض و مشکل های بسیاری رابه دنبال دارد که گاهی این عوارض و مشکل ها به اصل و بنیان جامعه ضرر وارد می کند و باعث از بین رفتن و نابودی آن می شود. وفای به عهد، امر مقدسی است که در میان اقوام و ملتهای گوناگون، با هر عقیده و مسلکی که باشند از احترام و اهمیت خاصی برخوردار است. آنچه سبب نفوذ در دلهاست صداقت است و پایبندی به عهد و پیمان عین صداقت است. اگر از جامعه ای صداقت و پایبندی به عهد و پیمان رخت بربندد آن جامعه اصلی ترین سبب بقای خود را از دست می دهد؛ زیرا مهم ترین سرمایه یک جامعه ،اعتماد متقابل افراد اجتماع نسبت به یکدیگر است. بنابراین وفای به عهد و پیمان یکی از مهم ترین پشتوانه ها برای ثبات هر جامعه است . نظر به اهمیت موضوع، این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی به بررسی وفای به عهد و پیمان در قرآن کریم که مهم ترین منبع استنباط قواعد حقوقی در اسلام است می پردازد. قرآن کریم که کتاب هدایت و انسان ساز است به مواظبت و پای بندی به عهد و پیمان بسیار تأکید کرده است. حرمت نقض عهد و پیمان و وجوب وفای به آن در قرآن واسلام به طور مطلق است. از دیدگاه قرآن، وفای به عهد و پیمان دامنه ی شمول گسترده ای دارد و فقط شامل مسلمانان نیست و گستره ی مفهوم آن پا را از مرز دین و مذهب فراتر نهاده و شامل فرد یا گروه های خاصّی نیست.
