صحیفه سجادیه یکی از آثار بزرگ امامت بوده و اولین سند مکتوب شیعه است. از نظر محتوا و ساختار و درون مایه، رابطه ای عمیق میان صحیفه سجادیه و قرآن کریم وجود دارد به طوری که آن را "اُخت القرآن" نامیده اند و همچنین به انجیل اهل بیت و زبور آل محمد(ص) نیز مشهوراست. این کتاب سرشار از نکات پربار و ارزشمند و در حقیقت راهنمای انسان ساز است.این کتاب به قرآن کریم که منشأ و اساس دین مبین اسلام است،توجه ویژه ای داشته و دعای چهل و دوم خود را به قرآن کریم اختصاص داده و اوصاف و ویژگی های متعددی را برای قرآن برشمرده است. در سیره ائمه از جمله امام سجّاد(ع)که به عنوان یکی از رهبران دینی- سیاسی مسلمانان است، چند اصل اساسی وجود دارد که به اندیشه و تفکرات ایشان قوام بخشیده و عامل توسعه علمی-فرهنگی جامعه ی اسلامی است. یکی از این اصول که در این پژوهش با شیوه توصیفی – تحلیلی به آن پرداخته شده است اصل ضرورت توجه و تمسک و عمل به قرآن است. از مهم ترین نتایج این پژوهش این است که امام سجّاد(ع) برای پرداختن به این اصل مهم معرفی عظمت قرآن کریم را محور کار خود قرارداده و توانسته با توجه به شرایط خفقان عصر حاکمان بنی امیه، به شیوه غیرمستقیم و از طریق دعا به راهنمایی مردم و تربیت شاگردان برجسته ای بپردازد تا این راه را ادامه دهند.
