مقدمه: قرآن و احادیث معصومان علیهم السلام، دو منبع فیض الهی هستند. روایات طبی صحیح وارده از ایشان دارای ارزش و اعتبار است. اکثر احادیث طبی منقول از پیامبر(ص) در اهل سنت و امامان معصوم در شیعه، فاقد سند و یا دارای ضعف سندی و جزء احادیث ضعیف هستند. وجود جاعلان حدیث، باعث سلب اعتماد از احادیث ضعیف می گردد. جاعلان، انگیزه های متفاوت دارند. روایات طبی به دلیل رابطه مستقیم خود با سلامتی انسان ها، نمی تواند از قاعده ادله تسامح در روایات استفاده کند. روش: پژوهش پیش رو با روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر اسناد کتابخانه ای، با نگاه به فضای حاکم بر پزشکی اسلامی به بررسی علل و انگیزه های قوی در جعل روایات طبی پرداخته است. نتایج: یافته های تحقیق نشان می دهد که متصدیان امور طبابت دربار از راویان برخی احادیث طبی هستند که دس در روایات معصومین را از سوی حاکمان سیاسی و متصدیان امور طبابت دربار، امری محتمل می نماید. پژوهش، در حوزه بازیابی روایات طبی صحیح از روایات جعلی راهگشاست
