شرایط انسان قبل از نفخ روح و تعلیم اسما و بعد از آن، تفاوت زیادی داشت و همین امر موجب عدم سجده شیطان و تمرد از فرمان الهی شد. این پژوهش به روش توصیفی – تحلیلی و با بررسی مقایسهی آیات سوره علق، بقره و الرحمن و با عنایت به ارتباط بین آیات مذکور به این نتیجه دست یافت که ارتباط تنگاتنگی بین آیات در سیر تحول انسان از یک انسان عرفی یا همان حیوان ناطق به انسان قرآنی یا همان انسان کامل وجود دارد: خداوند به انسان مخلوق در سوره علق، چیزهایی یاد داده که نمیدانسته است؛ در سوره بقره، این انسان، خلیفه خدا در زمین معرفی شده که تحت تعلیم علم الأسماء، مسجود ملائکه میشود؛ آدم مسجود ملائکه با تعلیم اسماء، انسان کامل میشود؛ انسان کاملی که قبل تعلیم، فقط انسان عرفی یا همان حیوان ناطق بود؛ اما پس از تعلیم به حیّ متألّه و انسانی قرآنی تبدیل میشود.
