قرآن پژوهان، در سال های گذشته برای نشان دادن کارکرد نگرش سیستمی و یا انسجام متنی در فهم سوره های قرآن و کشف پیوند میان آیات در پرتو غرض سوره، کوشش های متفاوتی انجام داده اند. برخی مفسران معاصر با تأکید بر این مسئله که قرآن چهره منسجم و واحدی دارد، روش هایی را برای کشف مقاصد و اهداف سوره، ارائه کرده اند. در روش تفسیر ساختاری، ارتباط بین آیات یک سوره در پرتو هدف سوره برقرار می شود. روش های گوناگونی برای کشف غرض سوره از جانب برخی اندیشمندان ارائه شده است. در تفسیر ساختاری، گستره سیاق وسیع تر از یک آیه قبل و بعد است بلکه گستره سیاق کل سوره را در بر می گیرد. در این پژوهش کوشش شده است با تأکید بر روش تفسیر ساختاری ارتباط بین آیات و اهداف و اغراض آن و فضای نزول آیات با استفاده از این روش به صورت توصیفی- تحلیلی در سوره واقعه نشان داده شود. استفاده از روش تفسیر مدّ نظر نشان می دهد، ویژگی های زبانی قرآن کریم در سطوح آوایی، واژگانی و دستوری سبک ساز هستند و سبب تغییر سبک آیات می شوند. در سورۀ واقعه، عناصری مانند تکرار و التفات بیشترین کارکرد را در سبک سازی و تغییر سبک دارد. التفات در سطوح گسترده ای فضای کلی سوره را به چندین لایۀ معنایی و گفتاری تقسیم کرده است. التفات در شخص و عدد افعال، التفات در زمان فعل و التفات در مخاطب سبب تغییر لحن و سبک آیات شده است. نوآوری این پژوهش در بررسی و تحلیل ساختار لفظی و معنایی آیات سوره واقعه در کنار یکدیگر است.
