1403/09/04
مصطفی رستمی

مصطفی رستمی

مرتبه علمی: دانشیار
ارکید: 0009-0003-0877-2937
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس: https://www.scopus.com/dashboard.uri
دانشکده: دانشکده هنر و معماری
نشانی: ایران، مازندران، بابلسر، دانشگاه مازندران، دانشکده هنر و معماری، گروه صنایع دستی و پژوهش هنر
تلفن: 35342981

مشخصات پژوهش

عنوان
مطالعه تطبیقی کاربرد نمادهای بومی در صنعت مد و لباس معاصر در سپهر فرهنگی ایران و ترکیه ( با تمرکز بر اقوام کرد و ترک)
نوع پژوهش
پایان نامه
کلیدواژه‌ها
نمادهای بومی، مد معاصر، لباس کرد، لباس ترک، فرهنگ و طراحی
سال 1403
پژوهشگران زلیخا مهدی نیاگتابی(دانشجو)، فتانه محمودی(استاد مشاور)، مصطفی رستمی(استاد راهنما)

چکیده

با نظر به ویژگی های منحصر به فردی که در پوشاک و تاریخ و تمدن دو کشور ایران و ترکیه با تمرکز بر قوم کرد و ترک به چشم میخورد خواسته و یا ناخواسته در صنعت مد لباس معاصر شاهد تاثیر گذاری مهمی هستیم و ما کمابیش در خیلی از فشن های مختلف در این دو کشور شاهد بهره مندی از این نوع ویژگی های زیبا شناختی و و نماد شناسی پوشاک قوم کرد و ترک در این دو کشور هستیم. مطالعه تطبیقی این دو قوم از حیث ویژگی ها یا شباهت ها و تفاوت هایی در بین فشن اسلامی این دو کشور و قومیت هایشان وجود دارد نشان میدهد که این دو کشور فاصله های جغرافیایی و تحولات سیاسی که در طی روزگاران مختلف شامل اینها شده است اما از یک وجوه مشترک معناداری برخوردارند که نشان میدهد این دو قوم با وجو نمادهای مشترکی که دوجود دارد توانسته است به رغم تفاوت های سیاسی دو کشور در صنعت پوشاک و فشن آن ها تاثیر خوبی رو در جهت توسعه این دو کشور از خود به جا بگذارد. پژوهش حاضر به مطالعه تطبیقی کاربرد نمادهای بومی در صنعت مد و لباس معاصر در ایران و ترکیه، با تمرکز بر اقوام کرد و ترک، می‌پردازد. این تحقیق با هدف شناسایی و تحلیل شباهت‌ها و تفاوت‌های موجود در نمادهای فرهنگی و الگوهای طراحی در لباس‌های این اقوام انجام شده است. در این راستا، پرسش اصلی این است که نمادهای بومی به کار رفته در مد معاصر اقوام کرد و ترک ایران و ترکیه دارای چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی هستند. روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی است و داده‌ها از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی جمع‌آوری شده‌اند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که هر دو فرهنگ با استفاده از رنگ‌های زنده و الگوهای تکرارشونده، به حفظ هویت فرهنگی خود در طراحی‌های مدرن پرداخته‌اند. با این حال، تفاوت‌های معناداری در استفاده از نقوش هندسی و گیاهی بین این دو قوم مشاهده می‌شود که این تفاوت‌ها ناشی از تأثیرات مذهبی و تاریخی مختلف است. این تحقیق نشان می‌دهد که ترکیب عناصر سنتی با مد روز، می‌تواند به حفظ و ترویج میراث فرهنگی کمک کند و همچنین به درک بهتری از تعامل فرهنگ و مد در این دو کشور منجر شود. نتایج این مطالعه می‌تواند راهگشای طراحی‌های خلاقانه در صنعت مد معاصر باشد که نه تنها زیبایی‌شناسی بلکه هویت فرهنگی را نیز تقویت می‌کند.