پژوهش حاضر، با هدف توصیف میزان مهارتهای پیش از ازدواج دختران مجرد 15 سال و بیشتر ساکن استان مازندران، که پدرشان شهید، جانباز، یا آزاده‌اند، و نیز برای شناسایی میزان تأثیرپذیری مهارتهای پیش از ازدواج آن‌ها از مهارتهای والدینشان انجام شده است. بر این اساس، 366 نفر با استفاده از فرمول نمونه‌گیری کوکران و به شیوۀ نمونه‌گیری دو‌مرحله‌ای تصادفی متناسب انتخاب شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد میزان مهارتهای پیش ازدواج در بین دختران در سطحی پایین‌تر از متوسطِ مورد انتظار است و اکثریت پاسخگویان سنین 14 تا 18 سالگی را مناسب‌ترین سن برای یادگیری این مهارت‌ها دانسته و آموزش از سوی والدین در خانواده را به‌منزلۀ بهترین راه کسب مهارتهای پیش از ازدواج معرفی کرده‌اند. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می‌دهد که متغیرهای مستقل وارد‌شده در معادلۀ رگرسیونی، 45درصد از واریانس میزان مهارتهای پیش از ازدواج را به‌منزلۀ متغیر مستقل تبیین می‌کند و میزان مهارتهای پیش از ازدواج در بین دخترانی بالاتر است که آموزش‌های مستقیم بیشتری را از سوی مادران و پدرانشان در زمینۀ مهارتهای ازدواج و زندگی زناشویی دریافت می‌کنند. پایین‌بودن نسبی میزان مهارتهای پیش از ازدواج و تمایل دختران جوان به شرکت در دوره‌های آموزشی، بر لزوم برگزاری دوره‌ها و کلاس‌های آموزش مهارتهای پیش از ازدواج برای دختران به صورت نظام‌مند و متوالی دلالت می‌کند.
