گردشگری خانه های دوم با انگیزه های مختلفی شکل گرفته و نیز به عنوان به یکی از انواع گردشگری است که بیشتر در فضاهای روستایی بوجود آمده است. هدف نوشته حاضر بررسی ابعاد اجتماعی- فرهنگی توسعه این نوع گردشگری در منطقه روستایی دوهزار شهرستان تنکابن می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی با تاکید بر پیمایش میدانی می باشد. داده های مورد نیاز تحقیق از دو نوع عینی و ذهنی می باشد که با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع آوری و در بعد از کدگذاری با استفاده از نرم افزار SPSS مورد پردازش قرار گرفته است. یافته ها در دو بخش یافته های توصیفی و یافته های تحلیلی طبقه بندی شده است که در یافته های توصیفی توزیع فراوانی و در یافته های تحلیلی بر اساس ماهیت، هدف و نوع متغیر ها از آزمون های همبستگی، تحلیلی رگرسیون و برای درک تفاوت بین دو وضعیت قبل و بعد از توسعه گردشگری از آزمون های تفاوت استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که گردشگری خانه های دوم در منطقه مورد مطالعه بر مولفه های مشارکت و احساس مسئولیت تاثیر مثبت گذاشته و در مقابل موجب کاهش اعتماد اجتماعی و افزایش ناهنجاری های اجتماعی شده است و نیز تفاوت معناداری در بین شاخص های اجتماعی- فرهنگی در قبل و بعد توسعه گردشگری خانه های دوم وجود داشته، اما در نهایت می توان اذعان داشت که گردشگری خانه های دوم موجب توسعه اجتماعی- فرهنگی شده است.
