هدف: مقاصد گردشگری از طریق شناسایی آسیب‌ها و مدیریت آن برای جذب گردشگر با هم رقابت می‌کنند؛ بر همین اساس این پژوهش با هدف شناسایی چالش‌ها و مشکلات مدیریت گردشگری در مقصد بیابانی شهرستان بافت انجام شد. روش و داده: پژوهش حاضر از نظر هدف توسعه‌ای و پیمایشی و از نظر ماهیت تئوری کلان است. در این پژوهش از روش پیمایش و مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شده و تحلیل داده‌ها به روش کیفی، کدگذاری باز، مرکزی و انتخابی مبتنی بر تحلیل محتوا است. جامعه آماری شامل کارشناسان شهرستان بافت واقع در استان کرمان با تعداد نمونه ۳۰ نفر است. داده‌ها از طریق مصاحبه جمع‌آوری و طبقه‌بندی و تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق تحلیل تفسیری و نرم‌افزار Maxqda در قالب کدگذاری باز انجام شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج، از مجموع ۳۰ متن مصاحبه، ۴۳۷ کد جمع‌آوری و در ۸ دسته اصلی تحت عنوان چالش‌ها و مشکلات مقصد گردشگری بیابانی بافت تقسیم‌بندی شده است. به این ترتیب عدم دسترسی به منابع آبی در مناطق بیابانی با ۱۲۰ کد بیشترین فراوانی را دارد. همچنین، یافته‌ها حاکی از آن است که فرصت‌های توسعه گردشگری در مناطق کویری باید بر اساس جغرافیای کویری و بحران‌های موجود و همچنین اهداف بازاریابی و توسعه، آموزش‌های محلی و توسعه منابع انسانی سازمان‌دهی شود. زیرا بدین ترتیب می‌توان آسیب‌های احتمالی مقصد را شناسایی کرده و به منظور توسعه هرچه بیشتر آن‌ها را اصلاح نمود. نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن است که مدیریت گردشگری در این مقصد با چالش‌های فراوان مدیریتی مواجه است. از این رو باید منابع اولیه، ویژگی‌های مقصد و مهارت‌های رقابتی آن تعیین شود تا همسویی اهداف تجاری با اهداف توسعه پایدار بلندمدت مقصد موجب شود، مقصد شکننده به مقصدی سازگار با محیط زیست، پایدار و گردشگرپسند تبدیل شود. نوآوری، کاربرد نتایج: تا قبل از این پژوهش، پژوهش مشابهی در زمینه مدیریت گردشگری در شهرستان بافت انجام نشده و نتایج آن در توسعه پایدار و بلندمدت گردشگری در این مقصد بیابانی تأثیرگذار است.
