مهدی رمضان زاده لسبویی

این پژوهش با هدف شبیه سازی و پیش بینی کردن تغییر کاربری و پوشش زمین با کاربرد مدل تغییر سرزمین (LCM) بر مبنای دو حالت ممکن مدیریتی تداوم و افزایش کشاورزی در آبخیز تجن استان مازندران به انجام رسید. تصویرهای ماهواره ی لندست و سنجنده های تی ام و اوال آی در 1370، 1389 و 1398 تجزیه وتحلیل شد. کاربری ها در هر سه مقطع زمانی به پنج طبقه ی مسکونی، کشاورزی، جنگل، باغ و مرتع طبقه بندی شد. پیش بینی وضعیت کاربری زمین برای 1398 با نقشه ی کاربری سال‎های 1370 و 1389 در نرم افزار ال سی ام انجام شد. این نرم افزار شبکه ی عصبی پرسپترون چندلایه را برای ساخت زیرمدل های دگرگونی، تهیه ی نقشه ی احتمال دگرگونی، و پیش بینی تغییر کاربری زمین به کار می برد. متغیرهای مکانی فاصله از جاده، فاصله از رودخانه، شیب، ارتفاع، فاصله از روستا، و فاصله از زمین کشاورزی در جایگاه عامل های موثر بر تغییر در شبکه ی عصبی به کار برده شد. برای اعتبارسنجی نرم‎افزار نقشه ی کاربری زمین 1398 به کار برده شد، و ضریب کاپا و ROC به ترتیب 0/84 و 0/89 به دست آمد. نتیجه های شبیه سازی بر مبنای حالت ممکن تداوم نشان دهنده ی 5/74 % کاهش مساحت زمین های مرتعی، و 9/17 % افزایش در مساحت زمین های باغی در 20 سال آینده است، در حالی که در حالت ممکن دوم مساحت زمین های کشاورزی 8/61% افزایش، و زمین های مرتعی 5/59 % کاهش نشان می دهد. در نتیجه، زمین های مرتعی و جنگلی در هر دو حالت ممکن رو به کاهش، و زمین های کشاورزی و مسکونی رو به افزایش است.