ایران به عنوان یک کشور دارای فرهنگ غنی همواره در طول تاریخ مورد هجوم اقتصادی-فرهنگی قدرت‌های بزرگ بوده است. در دهه 1340 برخورد با مدرنیته غربی و پیامد‌های همه جانبه آن واکنش امام خمینی(ره) را در پی داشت. درهمین راستا امام خمینی(ره) رهبر انقلاب اسلامی ایران به عنوان یک رهبر و متفکر بومی‌گرا به تبیین ابعاد هویتی ایرانیان و نفی وابستگی به بیگانگان پرداخت. دراین مقاله به این سوال پاسخ خواهیم داد که امام خمینی (ره) در چارچوب بومی گرایی چه انتقاداتی را به حکمرانی پهلوی وارد می‌دانستند؟ در پاسخ به این سوال در‌‌می‌یابیم که امام خمینی از منظر سلبی ضمن نقد کاپیتولاسیون، حضور مستشاران خارجی و اقتصاد مبتنی بر سرمایه‌داری وابسته در حکمرانی دوره پهلوی، از منظر ایجابی بر خویشتن‌گرایی(فرهنگی)، اندیشه سیاسی بومی(ولایت فقیه)، تولید داخلی(اقتصادی) و خودکفایی(نظامی) تأکید دارند. روش پژوهش این مقاله توصیفی-تحلیلی و گردآوری داده‌ها کتابخانه ای می‌باشد. بحث نظری مورد استفاده بومی گرایی بوده و در امتداد آن نقد حکمرانی پهلوی مورد تاکید قرار گرفته است.
