بازده ایزوتوپی و نیمه عمر شکافت خودبه خودی ایزوتوپ های �𝑅� 104 و �𝑅� 266 هسته ابرسنگین رادرفوردیوم محاسبه و با مقادیر تجربی مقایسه 268 شده است. برای هر جفت پاره های شکافت، احتمال تونل زنی از سد شکافت و ثابت واپاشی با استفاده از روش WKB محاسبه و از مجموع ثابت واپاشی دو پارگیهای محتمل، ثابت واپاشی کل و سپس نیمه عمر شکافت خودبه خودی دو ایزوتوپ را به دست آوردیم. برای محاسبه سد شکافت واپاشی از پتانسیل هسته ای مجاورتی به عالوه پتانسیل کولنی استفاده کرده ایم )به علت زوج-زوج بودن دو ایزوتوپ، اسپین هسته ها صفر و بنابراین پتانسیل گریز از مرکز صفر در نظر گرفته شده است(. سد پتانسیل شکافت بر حسب عدد جرمی پاره شکافت برای دو ایزوتوپ رسم شده است. معموآل شکافت خودبهخودی در هستههای ابرسنگین به گونهای رخ میدهد، که انرژی تحریکی هسته مادر، کم و بنابراین تعداد نوترون های گسیل شده به همراه شکافت کم و قابل صرف نظر کردن می شود. بدین سبب در این روش که به شکافت سرد معروف است معموآل از گسیل نوترون به 104 و �𝑅� 266 همراه شکافت صرفنظر می شود. بهره های ایزوتوپی محاسبه شده برای دو ایزوتوپ �𝑅�104 برای دو پارگیهای محتمل، نشان داده شده 268 52 است که تولید دو پاره �𝑇� ، 134 52 �𝑇� و 104 به ترتیب برای ایزوتوپ های �𝑅� 132 266 104 و �𝑅� ، بیشترین بهره را دارند. وجود اختالف خیلی کم بین مقادیر 268 محاسبه شده و مقادیر اندازه گیری شده نشان دهنده اعتبار و دقت روش مورد استفاده است.
