مجموعۀ ارگ بم مهم ترین اثر معماری شهر بم در استان کرمان است. این ساختار شهری، به رغم انجام پژوهش های گوبه، نوربخش، عدل، و آذرنوش، هنوز آن چنان که شایسته است به دقت بررسی نشده است. ویژگی های شهرسازی مجموعه از جمله موضوعاتی است که در مورد آن سؤالات بی پاسخی مطرح است. به رغم اشارۀ پاره ای از پژوهش ها به تعداد و موقعیت دروازه ها، در خصوص دروازۀ دوم ناگفته های زیادی هست که مستلزم تحقیقی جامع و منحصر به این موضوع است. با فروریختن پوسته های الحاقی در اثر زلزلۀ سال 1382، آثاری آشکار شد که ساختار اصیل این دروازه را با تردید های جدی مواجه کرد. به همین علت در پژوهش پیش رو با بررسی های میدانی و اسنادی در رهیافتی توصیفی ـ تحلیلی ـ تاریخی به مطالعۀ این دروازه پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که دروازۀ دوم ساختاری ثانویه دارد و موقعیت نخستین آن در برج بزرگی در فاصلۀ 50 متری شرق است. این دروازه در زمان شکل گیری بارو یعنی اواخر دورۀ سلوکی یا اوایل دورۀ اشکانی ایجاد شده و تا اواسط دورۀ قاجاریه حیات داشته است. تحصن دو مرتبه ای «آقاخان محلاتی» (1251-1257ق)، تخریب گستردۀ برج و بارو و بسته شدن این دروازه را در پی داشت. به علت استقرار فرماندۀ قشون و ساخلو در بخش های حاکم نشین، برای دسترسی آسان، ورودی حاکم نشین به این نقطه منتقل شد.
