شهر گور یا فیروزآباد یکی از مهم ترین شهرهای دوره ساسانی است که به دستور بنیانگذار این سلسله، اردشیر بابکان، ساخته شده است. به رغم انجام پژوهش های بسیار درباره این شهر و ساختار فضایی- کالبدی آن، هویت برخی از آثار معماری آن همچنان در هالهای از ابهام قراردارد. یکی از این آثار، بنای موسوم به «تختنشین» است که دربارۀ کاربری و زمان ساخت آن اظهارنظرهای مختلفی شده است. برخی آن را مقبره ای متعلق به دورۀ هخامنشی و برخی دیگر، آن را چهارتاق یا آتشکده ای از دورۀ ساسانی دانستهاند. در این پژوهش که براساس هدف، از نوع تحقیقات بنیادی و براساس ماهیت و روش از نوع تحقیقات تاریخی و توصیفی-تحلیلی است، دادههای مورد نیاز به دو شیوه اسنادی و میدانی گردآوری شده است. با تطبیق نتایج آن ها با یکدیگر و بهرهمندی از چارچوب نظری موسوم به رهیافت تاریخی، به تجزیه و تحلیل دادهها و یافته های حاصل از پژوهش پرداخته شده است. آنچه این پژوهش بدان دست یافته، نشان میدهد که الگوی ساخت تخت نشین را باید در گروه بناهای «نُه گنبد» با کارکرد تشریفاتی دوره ساسانی طبقه بندی کرد.
