سرزمین بلوچستان در طی دوران اسلامی دارای استقرارهای انسانی بسیاری بوده، اما متاسفانه مطالعه سفالینه های اسلامی در این حوزه کم تر مورد توجه محققان و باستان شناسان قرار گرفته است. برای تامین این منظور، بر آن شدیم که مجموعه سفالینه های اسلامی جمع آوری شده در بررسی روش مند باستان شناختی مکران جنوبی (شهرستان های نیک شهر و چابهار) در استان سیستان و بلوچستان را مورد مطالعه و بررسی قرار داده و حاصل کار را در قالب این پژوهش به رشته تحریر در آوریم. با نمونه برداری از سطوح محوطه های شناسایی شده از دوران اسلامی در شهرستان های نیکشهر و چابهار، تعداد 474 قطعه سفال شاخص از این دوران جمع آوری گردید. گاهنگاری نمونه های مذکور و نیز بررسی کیفیت ساخت و تزیین سفال اسلامی نیازمند مطالعه همه جانبه بود که در قالب: طبقه بندی، گونه شناسی، گونه شناختی و مطالعات آماری این مجموعه انجام پذیرفت. نتایج حاصل از مطالعات انجام شده به وضوح ارتباط فرهنگی این منطقه را با خراسان بزرگ، سیستان و حوزه جازموریان نشان می دهد. هم چنین این منطقه به لحاظ نقوش تزیینی، به ویژه تزیین با رنگ، نسبت به مراکز عمده سفال گری در سطح پایین تری قرار دارند. در این پژوهش کوشش بر آن است تا با ثبت و ضبط نمونه های سفالین جمع آوری شده از سطوح محوطه های دوران اسلامی در شهرستان های نیک شهر و چابهار، نسبت به: طبقه بندی، گونه شناسی و مقایسه گونه شناختی آن ها اقدام گردد. با توجه به تعداد و تنوع گونه ها و نیز با در نظر داشتن این مهم که هنوز گامی جدی در مطالعه سفال های دوران اسلامی منطقه بلوچستان برداشته نشده است، تحقیق حاضر بر آن است تا با انجام مطالعه علمی و روش مند، زمینه را برای روشن نمودن دوران اسلامی در سرزمین بلوچستان فراهم آورد.
