سابقه و هدف: دین همواره در زندگی انسانها نقش پر رنگی داشته است. در ایران هم بعنوان یک جامعه دینی تلاش شده است که نقش دین در زندگی پر رنگتر باشد. تحقیق حاضر به دنبال آن است که رابطه پنج بعد شخصیت را با دینداری در بین دانشجویان بررسی نماید. مواد و روشها: دادهها بر اساس جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان از نمونه 704 نفری دانشجویان دختر و پسر دانشگاه مازندران جمعآوری شد. برای اندازهگیری میزان دینداری از مقیاس گلاک و استارک و برای اندازهگیری ابعاد شخصیتی از مقیاس مک کری و کاستا بهره برده شد. یافته ها: نتایج نشان داد پاسخگویان در ابعاد دینداری مناسکی، عاطفی و پیامدی نمره بالاتری داشتند. در ابعاد شخصیتی نیز در ابعاد روان رنجورخویی و خوشایندی نمره بالاتر و در ابعاد برونگرایی، گشودگی و وظیفهشناسی نمره پایینتری کسب نمودند. همچنین نتایج نشان داد که ابعاد شخصیتی برونگرایی، گشودگی و وظیفهشناسی با میزان دینداری دانشجویان رابطه معنیدار و مثبتی دارد و ابعاد روان رنجورخویی و خوشایندی با میزان دینداری دانشجویان رابطه معنی داری ندارد. رگرسیون نیز ابعاد شخصیتی وظیفه شناسی و گشودگی را بعنوان پیش بینی کننده دینداری دانشجویان نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن میزان روان رنجورخویی دانشجویان، ضمن تلاش برای درمان آن، برای افزایش دینداری در بین دانشجویان دختر و پسر، به تفاوت ابعاد شخصیتی آنان توجه شود. بدین معنی که ابتدا با شناخت نوع شخصیت آنان و تمایلات آنان، نسبت به انتخاب شیوه تبلیغ دینی در بین آنان اقدام نمایند.
