مصطفی محمدی

ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ در ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪﻋﻨﻮان راﻫﯽ ﺑﺮای ﺗﻌﺎﻣﻞ اﻧﺴﺎن ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﺎ ﺗﺎرﯾﺦ و ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮد ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ، ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﯿﺮاث ﻧﯿﺰ، رﺳﺎﻟﺘﯽ ﻓﺮاﺗﺮ از اﻧﺘﻘﺎل ﺻﺮف اﻃﻼﻋﺎت ﺗﺨﺼﺼﯽ از ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﺑﻪ ﻏﯿﺮﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﻌﺎﺻﺮ، ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﯿﺸﺮاﻧﯽ ﺑﺮای ﻫﺪاﯾﺖ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺳﺎزﻧﺪه )ﺑﺮﺳﺎﺧﺖﮔﺮاﯾﯽ( ﺑﺎ ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻣﻔﻬﻮمﭘﺮدازی ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﺒﻨﺎ، ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺤﻮل ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﯿﺮاث و ﮔﺬار از روﯾﮑﺮد ﺗﻔﺴﯿﺮ اﺛﺒﺎتﮔﺮاﯾﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺑﺮﺳﺎﺧﺖﮔﺮاﯾﯽ را ﻣﻮردﺑﺮرﺳﯽ و ﭘﺲ از ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭼﺎرﭼﻮب ﻧﻈﺮی، ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮی از ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻋﻤﯿﻖ ﻧﯿﻤﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎرﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎ راﻫﻨﻤﺎﯾﺎن ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ )ﻣﻔﺴﺮان( ﻣﺠﺮب، ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮﭘﺬﯾﺮی اﺳﺘﺮاﺗﮋیﻫﺎی ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﻮرداﺳﺘﻔﺎده ﺗﻮﺳﻂ آنﻫﺎ از دو روﯾﮑﺮد ذﮐﺮﺷﺪه ﻣﯽﭘﺮدازد. روش ﭘﮋوﻫﺶ، ﮐﯿﻔﯽ و روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮی، ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺮﻓﯽ اﺳﺖ. ﮔﺮدآوری دادهﻫﺎ در ﻣﺮداد و ﺷﻬﺮﯾﻮرﻣﺎه 1400 اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ و ﺗﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﺷﺒﺎع ﻧﻈﺮی )ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ( اداﻣﻪ ﯾﺎﻓﺖ و دادهﻫﺎی ﺣﺎﺻﻞ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮماﻓﺰار Maxqda10 ﺑﺮ اﺳﺎس روش ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﻀﻤﻮن، ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺳﺎﯾﺖ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺟﺰﺋﯽ از ﮐﻞ، ﭘﯿﻮﻧﺪ زدن ﻣﯿﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺣﺎل، ﮔﺰﯾﺪه ﮔﻮﯾﯽ و اﻧﻄﺒﺎق ﻣﺤﺘﻮای ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺑﺎ داﻧﺶ ﻗﺒﻠﯽ، ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﻋﻼﯾﻖ ﮔﺮدﺷﮕﺮان، زﻧﺪه و ﻣﻠﻤﻮس ﮐﺮدن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎﯾﺖ ﺑﺮای ﮔﺮدﺷﮕﺮ، داﺳﺘﺎنﮔﻮﯾﯽ و رواﯾﺘﮕﺮی ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻧﺎﻣﻠﻤﻮس، ﻣﺸﺎرﮐﺖ دﻫﯽ ﮔﺮدﺷﮕﺮان در ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﻔﺴﯿﺮ و ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮔﻔﺘﻤﺎن و ﺧﻮد ﺗﻔﺴﯿﺮی، ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺗﻔﮑﺮ و ﺧﻼﻗﯿﺖ ذﻫﻨﯽ ﮔﺮدﺷﮕﺮان ﺑﻪﺟﺎی ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ اﻃﻼعرﺳﺎﻧﯽ و آﻣﻮزشﮔﺮی و اﻧﻌﻄﺎف در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و دادن ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺸﻒ ﺑﻪ ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨﺪه، ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﺗﻨﺎﻇﺮ راﻫﺒﺮدﻫﺎی روﯾﮑﺮد ﺑﺮﺳﺎﺧﺖﮔﺮاﯾﯽ ﺑﺎ دﯾﺪﮔﺎه ﻣﻔﺴﺮان ﺑﺎﺳﺎﺑﻘﻪ ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺑﻮده و ﺑﻪوﺿﻮح ﻣﺒﯿﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮﭘﺬﯾﺮی آنﻫﺎ از روﯾﮑﺮد ﺑﺮﺳﺎﺧﺖﮔﺮاﯾﯽ اﺳﺖ.