مائو به عنوان یکی از رهبران تاثیر گذار در تحولات سیاسی کشور چین و نظام بین الملل در قرن بیستم شناخته می شود. وی از طریق شیوه های مختلف سعی در ارائه مدلی متفاوت از حکومت داری مبتنی بر مبانی سوسیالیستی، با ماهیت چینی، داشت. در این زمینه می توان به رویکرد هایی همچون؛ راهبرد جنگ چریکی در کشورهای تحت استثمار با حمایت توده‌های دهقانی، مردود شمردن نظریه روس‌ها مبنی بر همزیستی مسالمت‌آمیز، تاکید بر انقلاب دائمی در سراسر جهان علیه پایگاه‌های کاپیتالیسم، تاکید بر کسب قدرت نظامی و اهمیت قائل شدن برای طبقه روستائیان اشاره کرد. این عقاید و رویکردها طرفدارانی در جهان پیدا کرد که خود را پیرو تفکر مائوئیسم می‌دانستند و از آن عقاید تاثیر می‌گرفتند. در ایران نیز گروه های مختلفی از جمله اتحادیه کمونیست‌های ایران از این عقاید تاثیر زیادی گرفتند و اقدامات عملی را هم بر مبنای این باور انجام دادند. سوال اصلی پژوهش این است که تفکرات مائو چه تاثیری بر پیدایی و اقدامات جنبش های چپ در ایران گذاشتند؟ در فرضیه: به نظر می رسد با توجه به شکل وقایع رخ داده در ایران و شروع آن ها از روستاها و مناطق دهقانی، بیشترین اثرپذیری جنبش های چپ در ایران از مائو و رویکرد مدنظر مائو بوده است. برای بررسی موضوع از چارچوب نظری انتقادی بهره گرفته میشود. روش طرح این پژوهش تحلیلی/ تاریخی است. هم چنین در این پژوهش اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و اینترنتی جمع آوری شده و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز کیفی است.
