استراتژی راه ابریشم جدید، مدلی از توسعه و سرمایهگذاری چین است که کشورها و سازمانهای دولتی و غیردولتی را شامل میشود. این طرح در نظر دارد با تقویت اتصال بین قارهای و ایجاد زیرساختهای لازم، همکاری منطقهای و جهانی را در ابعاد اقتصادی، سیاسی و فرهنگی گسترش دهد. ایران به واسطه موقعیت ژئوپلتیک و ژئواستراتژیک خود می تواند، نقش مهمی ایفاء کند. پرسش اصلی پژوهش این است که ابتکار راه ابریشم جدید چه تاثیری برآینده روابط ایران و چین میگذارد؟ بنا بر فرضیه به نظر میرسد، با توجه به نیاز ایران به یک متحد سیاسی در سطح بینالملل در چارچوب سیاست نگاه به شرق روابط دو کشور به سمت وابستگی متقابل اقتصادی گسترش پیدا کرده و بر سطح روابط راهبردی طرفین تاثیر عمیقی برجای میگذارد. ماهیت این تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و منابع و اطلاعات مرتبط با موضوع به روش کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار میگیرد. همکاری متقابل ایران و چین در چارچوب نظریه وابستگی متقابل به بحث گذاشته میشود. بر اساس یافتههای پژوهش، در صورت فقدان استراتژی مناسب در شیوه همکاری ایران با چین، ماهیت این طرح ممکن است از سطح وابستگی متقابل متقارن به وابستگی متقابل نا متقارن در راستای منافع کلان چین تبدیل شود
