در طلاق های خلع و مبارات زن با پیشنهاد فدیه به مرد او را ترغیب به مطلقه نمودن خود و مرد پس از قبول فدیه اقدام به جاری کردن صیغۀ طلاق می کند. در طلاق های مذکور علاوه بر آنکه ارادۀ مرد وجود دارد، نقشی نیز برای زن دیده می شود. فقها و حقوقدانان در بررسی ماهیتی این طلاق ها تنها به بیان ماهیت طلاق پرداخته و به ماهیت عمل فدیه دادن زن به مرد چندان توجهی نکرده اند. این پژوهش از دیدگاه اخیر به موضوع نگریسته و به بیان ماهیت حقوقی فدیه در این دو طلاق می پردازد و در پی پاسخگویی به این پرسش است که ماهیت فدیه مانند طلاق، ایقاعی مستقل است یا قراردادی خاص میان زن و شوهر محسوب می شود و چنانچه قراردادی خاص در نظر گرفته شود، چه چیزی به عنوان معوض در این قرارداد در برابر فدیه قرار می گیرد؟ با بررسی های انجام گرفته مشخص شد که فدیه، ماهیتاً قراردادی خاص میان زن و مرد محسوب میشود که در آن از یک سو زن مالی را به شوهر تملیک میکند و در مقابل این تملیک مرد نیز تعهد به مطلقه نمودن زن می نماید.
