قرآن کریم به‌عنوان یک متن ادبی، در شیوه بیان، سازوکارهای زبان ادبی را به‌کار بسته است. یکی از این سازو کارها عناصر داستانی در قصص قرآنی است که به‌وسیله آنها در قصص قرآنی تصویرپردازی هنری معانی مورد نظر را به ذهن مخاطب انتقال می‌دهد. قرآن با عناصر داستانی در قصص قرآنی تصاویر حسی، معانی ذهنی و حالات درونی و اتفاقات در قصص انبیاء و گذشتگان را به‌گونه‌ای ترسیم می‌کند که مایه عبرت و نشان برای آیندگان باشد و این امر مهم با داستان در قصص انبیاء به‌صورت کامل آشکار می‌شود و زمینه تأثیرپذیری را در مخاطب ایجاد می‌کند. چینش قصص در سور و ذکر خاص قصه هر پیامبر و ربط آن در دو سوره شعراء و هود مسأله این تحقیق است. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی مسائل تحقیق پرداخته و به این نتایج دست یافته است که داستان‌ها در این دو سوره در راستای غرض هر سوره، ذکر شده‌اند لذا با توجه به غرض سوره شعراء قصص دارای ترتیب تاریخی نبوده اما در سوره هود با ترتیب تاریخی ذکر شده‌اند. عناصر داستانی در ضمن زیبائی‌های صنعت بدیع در قصص قرآنی، تصاویر حیات بخشی را ارائه داده‌اند که مشتمل بر صحنه‌های واقعی از قصص پیامبران از جمله حضرت موسی، ابراهیم، نوح، هود، صالح، لوط، و شعیب (ع) برای تسلی خاطر و دلجویی از خاتم پیامبران حضرت محمد (ص) است به‌گونه‌ای که با مطالعه آیات، شاهد و بیننده تصاویر موجود در آن بوده و سرانجام تکذیب کنندگان به آیات الهی و مؤمنان به پیامبر آشکار می‌شود. بین قصص انبیاء در این سوره حلقه‌های اتصال زیادی با یکدیگر و با فضای نزول آنها در عهد رسول خدا (ص) وجود دارد از جمله شرک، تمسک جستن کورکورانه به سنت آباء و اجدادی و جدال های ستیزآمیز حلقه‌های مشترک تمامی این قصه‌ها است و چون تمام اینها در برخورد مشرکان مکه وجود داشته است. ذکر این قصص نشانه‌ای برای عبرت‌گیری افراد جامعه با وجود عدم ایمان بیشترشان است. تکرار آیات در پس هر قصه دقیقاً بیان‌کننده سرنوشت مشترکی است که در انتظار تمامی منکران دعوت‌های الهی وجود دارد. این تحقیق به تناسب قصه پیامبران با فضای نزول و اهداف سوره هود و شعراء پرداخته است تا گامی برای تبیین فضای نزول تناسب آیات و عناصر داستانی سوره هود و شعراء باشد.
