در نظام برگرفته از آیات و روایات از یک سو تمایز هویتی و تفاوت های تکوینی دختر و پسر به رسمیت شناخته می شود و از سوی دیگر مسئولیت ها و نقش های متفاوتی از هر کدام از دو جنس انتظار می رود بنابراین لازم است شیوه هایی را در تربیت آن ها انتخاذ نماییم که هماهنگ با این جهت گیری ها باشد زیرا در غیر این صورت تربیت موثر و کارآمدی را شاهد نخواهیم بود. علاوه بر این، با توجه به اینکه بخش اساسی تربیت و زیربنای شخصیت هر انسانی در دوران کودکی وی شکل می گیرد، لذا در این پژوهش که بر روش توصیفی – تحلیلی استوار است به تبیین روش های تربیتی مبتنی بر جنسیت با تاکید بر دوران کودکی از طریق تحلیل و بررسی آیات و روایات مربوطه پرداخته شده است. دستاوردهای این پژوهش حاکی از آن است که روش تربیت عینی و عملی، محبت کردن، تلقین صفات و فضایل جنسیتی، الگودهی، بازی، قصه گویی، تشویق و تنبیه از جمله روش های تربیتی هستند که می توانند متناسب با جنسیت کودک بکار گرفته شوند و عدم توجه به مولفه جنسیت در تربیت کودک پیامدهای مخربی را در حوزه های فردی، خانوادگی و اجتماعی در پی خواهد داشت.
