هدف از تدوین این پژوهش بررسی نکات تربیتی قصه های قرآنی با تاکید بر قصه حضرت ایوب (ع) و حضرت یحیی (ع) است. در قرآن کریم قصه ها جایگاه خاصی دارند، چرا که کلام خدا، از نگرش خاصی برخوردار است، در واقع تعریق قصه در قرآن مفهومی خاص دارد و می توان گفت قصه قرآنی عبارت است از روایت و نقل وقایع و حوادث واقع و حقی که از روی علم باهدف و پیام مشخص پی گیری می شود. قرآن کریم در قصه گویی خود روش ها و پیام های خاص را دنبال می کند. یکی از پیام های قصص قرآنی اخلاق و تربیت انسان می باشد. این تحقیق به روش توصیفی-تحلیلی انجام گرفت و یافته ها بیانگر این است که قرآن دارای قصص فراوانی است که بعضی قصص آن مربوط به بیست و پنج تن از انبیاء مشهور الهی می باشد، مانند داستان یحیی (علیه السلام) و داستان ایوب (علیه السلام) که با وجود مختصر بودن داستان دارای پیام های تربیتی و اخلاقی می باشد. پیام های تربیتی و اخلاقی این داستان ها در دو بعد فردی و اجتماعی؛ شامل فضایل اخلاقی می شود. فضایل اخلاقی چون صبر و استقامت، معرفی آداب رفتار فردی و اجتماعی، شکرگزاری، تقوی، پاکی، ادب در دعا، محبت نسبت به دیگران، نیکی به والدین، رهبری اجتماعی، رأفت نسبت به مردم و پرهیز از ظلم و تعدی که با هدف نظم و انتظام دادن به زندگی انسان ها در این قصه ها بیان شده اند.
