مهدی نعمت زاده افروزی

بتن با مقاومت بالا دارای معایبی همچون شکنندگی و شکل پذیری کم می باشد. یکی از روش های موثر جهت جلوگیری از رفتار شکننده ی بتن مقاومت بالا و افزایش شکل پذیری آن استفاده از الیاف است. همچنین، امروزه کاربرد بتن الیافی به دلیل مزایای آن نسبت به بتن غیر مسلح گسترش یافته است. از جمله این مزایا می توان میزان جذب انرژی بالا، بهبود چشمگیر رفتار بتن در ناحیه بعد از ایجاد اولین ترک، بهبود خصوصیات فیزیکی و مکانیکی و جلوگیری از ایجاد و گسترش ترک های جمع شدگی را نام برد. علاوه بر این می توان در بهبود رفتار بتن مقاومت بالا و ریزساختار مواد سیمانی در سطوح نانو و میکرو از پوزولان های نانوسیلیس و میکروسیلیس به نسبت درصد وزنی سیمان استفاده کرد. از آنجا که، استفاده از نانوسیلیس در بتن مقاومت بالا حای الیاف و همچنین، در زمینه الیاف از الیاف ماکرو پلیمری به عنوان مصالح جدیدی و تر کیب آن با الیاف پلی پروپیلن در بتن مقاومت بالا کمتر کار شده است. بنابراین این تحقیق، اثر مقادیر مختلفی از الیاف پلی پروپیلن، الیاف ماکرو پلیمری و ترکیب آن دو بر خواص مکانیکی و دوام بتنِ مقاومت بالا با و بدون حضور پوزولان های نانوسیلیس و میکروسیلیس را مورد بررسی قرار می دهد. همچنین، برای طراحی و تحلیل غیرخطی سازه ها با استفاده از بتن الیافی دانستن رفتار تنش–کرنش آن تحت فشار محوری مورد نیاز است. با اینحال، یک رابطه تنش-کرنش که رفتار واقعی بتن مقاومت بالا مسلح شده با الیاف سنتتیک را بطور کامل در هر دو قسمت صعودی و نزولی ارائه دهد، وجود ندارد که این مطالعه یک رابطه تجربی برای آن ارائه می دهد. برای این هدف، در کل 280 نمونه در 28 گروه آزمایشی ساخته شد و سپس، تاثیر افزودن الیاف ها و پوزولان ها بر روی خصوصیات بتن الیافی مقاومت بالا شامل مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مدول الاستیسیته، شکل منحنی تنش-کرنش، کرنش در تنش حداکثر، کرنش نهایی، شاخص چقرمگی، جذب آب و تخلخل بررسی می شود. الیاف ماکرو پلیمری در 5 کسر حجمی مختلف 0/25%، 0/5%، 0/75%، 1% و 1/25% و الیاف پلی پروپیلن در 5 کسر حجمی 0/1%، 0/2%، %0/3، %0/4 و 0/5% استفاده شد. با توجه به اینکه کاربرد یک نوع الیاف خواص بتن را در یک رنج محدود بهبود می بخشد، امروزه کاربرد بتن الیافی ترکیبی گسترش یافته است. همچنین، در این تحقیق به منظور بررسی اثر الیاف ترکیبی پلی پروپیلن- ماکرو پلیمری بر