سازه های بتنی طراحی شده بر اساس آیین نامه های بتنی قدیم عموماً بدون ملاحظات لرزه ای موجود در آیین نامه های جدید طراحی شده اند، چنین سازه هایی در برابر زلزله عملکرد لرزه ای ضعیفی داشته و آسیب پذیر می باشند. به منظور مقاوم سازی سازه های مذکور، باید ارزیابی لرزه ای با قابلیت اتکای مناسب صورت گیرد و سپس نقاط ضعف سازه ی مورد نظر را شناسایی کرده و با اتخاذ یک روش مقاوم سازی مناسب به رفع آن بپردازیم. در این مقاله، برای مقاوم سازی با سیستم ژاکت بتنی و در نظر گرفتن اثرات آن روی رفتار غیرخطی اعضا و متعاقباً سازه های بتنی، مدلی غیرخطی ارائه شده است. با صحت سنجی و تطابق مناسب این مدل با نتایج آزمایشگاهی، قابلیت اتکا به مدل پیشنهادی اثبات می شود. در انتها، به منظور بررسی عملکرد سازه های بتنی قبل و بعد از مقاوم سازی با سیستم ژاکت بتنی، یک قاب بتنی طراحی شده توسط آیین نامه های قدیمی که در آن جزییات لرزه ای در نظر گرفته نشده، توسط سیستم ژاکت بتنی مقاوم سازی شده است.
