رزین‌های اپوکسی، پلیمرهای گرماسختی هستند که با توجه به خواص فیزیکی و مقاومت های شیمیایی بالا که در شرایط متفاوت از خود نشان داده اند، جایگاه ویژه ای نسبت به سایر پلیمرها در صنایع دارند. پخت رزین‌های اپوکسی با کمک عامل پخت مناسب و در بازه دمایی متفاوت انجام می‌پذیرد. عوامل پخت رزین اپوکسی به دو گروه تقسیم می شوند؛ معمولی و تاخیری. کپسوله کردن عامل پخت، روشی مناسب و معمول برای ایجاد تاخیر در واکنش پخت و ماندگاری طولانی است. برای کپسوله کردن، از نانورس کلوزیت 20Aدر دیواره میکروکپسول و از عامل پخت 1-متیل ایمیدازول به عنوان هسته استفاده شده است. از آزمون دینامیکی مکانیکی حرارتی جهت بررسی اثر غلظت نانورس و عامل پخت بر عوامل و شرایط فرایندی استفاده شد. همچنین میزان تورم یا تخریب رزین پخت شده، در حلال استون، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش دینامیکی مکانیکی حرارتی سامانه رزین اپوکسی پخت شده نشان داد؛ غلظت بهینه نانورس در سامانه رزین اپوکسیphr7 و غلظت بهینه عامل پخت 1-متیل ایمیدازول در سامانه رزین اپوکسی 5cc می باشد. با انجام آزمون حلال برای نمونه های پخت شده مشخص شد که کمترین میزان تورم مربوط به نمونه پخت شده باغلظت phr7 از نانورس و cc5 عامل پخت می باشد، که نشان از ازدیاد اتصالات عرضی و پخت مناسب نمونه نسبت به بقیه نمونه ها دارد.
