رزین‌های اپوکسی، پلیمرهای گرماسختی با خصوصیاتی مانند نسبت سفتی و استحکام به وزن زیاد می باشند که موجب برتری آنها در کاربردهای صنعتی نسبت به سایر پلیمرها شده است. پخت رزین‌های اپوکسی با توجه به نوع عامل پختی که دارند در دماهای مختلف انجام می‌شود. عوامل پخت رزین‌های اپوکسی به دو دسته تاخیری و معمولی دسته‌بندی می‌شوند. برای تاخیر در واکنش پخت و ایجاد ماندگاری طولانی، کپسوله کردن عامل پخت یکی از روش های معمول می باشد. در این کار از یک نوع نانورس بنام کلوزیت 20Aدر دیواره میکروکپسولی حاوی عامل پخت 1- متیل ایمیدازول استفاده گردید. برای بررسی تاثیر حضور این نانورس بر شرایط فرایندی های متفاوت غلظت، دمای پخت و زمان ماندگاری قبل از پخت میکروکپسول در رزین اپوکسی مایع از آزمون دینامیکی مکانیکی حرارتی استفاده شد. همچنین در حلال استون، میزان تورم یا تخریب این رزین پخت شده توسط میکروکپسول نانوکامپوزیتی بررسی شد. نتایج آزمون دینامیکی مکانیکی حرارتی سامانه رزین اپوکسی پخت شده با این میکروکپسول نشان داد؛ غلظت بهینه میکروکپسول در سامانه 35phr و دمای بهینه پخت 160 درجه سانتی گراد و زمان ماندگاری قبل از پخت بهینه 65 روز می باشد. با انجام آنالیز حلال برای نمونه های پخت شده با میکروکپسول نانوکامپوزیتی در غلظتهای مختلف مشخص شد که نمونه های پخت شده با غلظت 25 و 30phr از میکروکپسول دچار تخریب شده ولی نمونه های حاوی 35phr که در دماهای مختلف پخت شده اند، متورم شده‌اند. این نشان می دهد سامانه رزین اپوکسی حاوی 25 و 30phr از میکروکپسول حاوی نانورس پخت ناقصی دارند ولی سامانه های رزین اپوکسی در غلظت 35phr پخت کاملی دارند.
