سبک زندگی امروزه در کشورهای پیشرفته موجب تولید مقدار زیادی زباله می‌شود که بخش عمده آن مواد پلاستیکی است. مطالعات متعددی سمیت میکروپلاستیک‌ها را برای اندام‌های مختلف به ویژه کبد، مغز، ریه، قلب، دستگاه گوارش، پوست و سایر سلول‌ها گزارش کرده اند. علاوه بر این، مشکلات زیست محیطی ناشی از تخریب پلاستیک‌های مشتق شده از نفت مدت‌هاست که کانون توجه بوده است. استفاده از این مواد مصنوعی به دلیل زیست تخریب ناپذیری و بازیافت ضعیف آن‌ها در حال محدود شدن است که این مسئله همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. بنابراین استفاده از پلیمرهای زیست تخریب‌پذیر بر پایه مواد سبز لازم و ضروری است. در سال‌های اخیر در زمینه توسعه فناوری‌های سبز و پایدار مطالعات زیادی صورت گرفته است و ترکیبات جدیدی ظهور پیدا کرده‌اند که می‌توانند جایگزین خوبی برای پلاستیک‌های زیست تخریب ناپذیر باشند، اما این ترکیبات برای واجد شرایط شدن به عنوان یک حلال سبز باید چند استاندارد مهم مانند در دسترس بودن، غیر سمی بودن، زیست تخریب‌پذیری ،بازیافت پذیری، اشتعال پذیری و قیمت پایین را رعایت کنند که در این میان حلال‌های یوتکتیک عمیق می‌توانند این شرایط را برآورده کنند.. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر حلال‌های یوتکتیک بر پایه گلیسرول/کولین‌کلراید در نسبت‌های مختلف (30-60%) بر ویژگی‌های فیزیکومکانیکی (شامل ضخامت، رطوبت، تورم، استحکام کششی و و درصد ازدیاد طول تا نقطه پاره‌گی) فیلم خوراکی برپایه آلژینات/کیتوزان می‌باشد. طبق نتایج بدست آمده، با افزایش درصد حلال یوتکتیک، میزان ضخامت و درصد رطوبت بطور معنی‌داری افزایش یافت، در صورتیکه درصد تورم و خواص مکانیکی (مقاومت کششی و درصد کشیدگی) کاهش یافت.
