مریم مهاجرانی

دیابت نوع 2 (T2DM) یک بیماری متابولیک مزمن است که با افزایش سطح گلوکز خون (هایپرگلیسمی) در نتیجه ترشح ناکافی انسولین به دلیل اختلال عملکرد سلولهای بتا (β) لوزالمعده و مقاومت به انسولین مشخص می شود. قبل از ابتلا ، افراد تحت یک حالت متوسط به نام پیش دیابت قرار می گیرند که با هموستاز غیرطبیعی گلوکز مشخص می شود ، که کمتر از آستانه دیابت است. پیش دیابت یک حالت متوسط قند خون که سطح قند خون بالاتر از حد طبیعی اما زیر آستانه دیابت است. این به طور معمول با اختلال در گلوکز ناشتا (IFG) و یا اختلال در تحمل گلوکز (IGT) تعریف می شود. پاتوژنز T2D پیچیده است و شامل تعامل بین عوامل ژنتیکی ، اپی ژنتیکی و محیطی است .در ابتدا مقاومت به انسولین با افزایش جبرانی ترشح انسولین توسط سلولهای β همراه است و این می تواند چندین سال طول بکشد. پس از آن ، سلولهای β قادر به جبران افزایش مقاومت به انسولین نیستند و سپس قند خون ایجاد می شود .افزایش قند خون طولانی مدت با عوارض عروقی همراه است ، که جدی ترین علائم بیماری است و باعث بروز بیماری های قلبی عروقی به خصوص بیماری عروق کرونر((CAD می شود. دیابت نوع 2 (T2DM) و بیماری های عروق کرونر (CAD) دو مورد از مهم ترین اختلالات مرتبط با چاقی و سندرم متابولیک (MetS) هستند. چاقی احشایی یک ویژگی مشترک MetS است و همچنین یک عامل خطر مهم برای T2DM و CAD است، چاقی احشایی در MetS با ترشح غیر طبیعی آدیپوکین ها و التهاب مزمن مرتبط است که می تواند ارتباطی بین MetS با T2DM و CAD باشد. نشانگرهای زیستی برای تشخیص زودهنگام T2D و بیماری عروق کرونر در مداخلات پیشگیرانه آینده مهم هستند. میکرو RNAها ( (miRNA بیان ژن را پس از رونویسی از طریق اتصال کامل به 3'UTR mRNA های هدف کنترل می کنند و تولید پروتئین را سرکوب می کنند. میکرو RNA ها می توانند ترشح انسولین را از طریق تنظیم پروتئین تنظیم کنند. در میان این miRNA ها ، miR-375 به خوبی بررسی شده است.miR375 یک RNA مهم کوچک غیر رمزگذار است که به طور خاص در سلولهای جزایر لوزالمعده بیان می شود که برای ظهور پانکراس طبیعی لازم است و نه تنها بر توده سلول β بلکه بر توده سلول α نیز تأثیر می گذارد. ازطریق تنظیم بیان ژنهای Mtpn و Pdk1 نیز برای ترشح انسولین تنظیم شده با گلوکز مهم است. miR-375 یکی از فراوان ترین miRNA ها در سلولهای β است و برای رشد و نگهداری مناسب لازم است. با این حال ، بیان بیش از حد miR-375 ترشح انسولین ناشی از گلوکز را سرکوب می کند و برعکس ، مهار عملکرد درون ریز miR-375 ترشح انسولین را افزایش می دهد ، نشان می دهد که miR-375 تنظیم کننده منفی برون سلولی سلول β است. مطالعه حاضر مطالعه ای از نوع مقطعی است. بیماران مورد مطالعه از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به بیمارستان امام ساری انتخاب شدند این بیماران بر اساس داشتن گرفتگی عروقی در عروق کرونر (با توجه به نتایج آنژیوگرافی و تشخیص متخصص قلب) به دو گروه تقسیم شدند و نمونه گیری از خون آن ها انجام شد و پلاسما جداسازی شد. استخراج RNA از تمامی نمونه ها توسط محلول TRIzol انجام شده و سپس از RNA های استخراجی توسط کیت سنتز cDNA، cDNA ساخته شد. با توجه به توالی miR-375 در سایت miRBase پرایمرهای موردنیاز طراحی شدند و با روش Real-Time PCR تغییر بیان ژن نامبرده در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ با بیماری عروق کرونر در مقایسه با بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ بدون بیماری عروق کرونر مورد ارزیابی قرار گرفت. در این طرح از miR-16 بعنوان کنترل داخلی استفاده شد. بیان microRNA های 375 در بیماران دیابتی دارای عروق کرونر نسبت به بیماران دیابتی بدون عروق کرونر افزایش پیدا کرده است که این اختلاف بیان از نظر تحلیل آماری معنادار می باشد. ارزیابی بیومارکرهای مذکور و ارتباط آنها با فاکتورهای بیوشیمیایی مذکور، در پیشگیری و درمان دیابت نوع دو و عوارض آن در آینده میتواند مفید باشند. نقش بیومارکری miR-375 در بیماران دیابتی با عروق کرونر در مقایسه با بیماران دیابتی بدون عروق کرونر تایید شد.