چکیده: در ایران، بخش ساختمان حدود 04 درصد از کل مصرف انرژی را به خود اختصاص می دهد. یکی از پرمصرفترین بخشهای تقاضای انرژی بخش خانگی است. به واسطهی اثر زیاد طراحی معماری بر میزان مصرف انرژی ساختمان ها، یافتن عوامل معماری کاهش دهنده مصرف انرژی و بکارگیری آنها در طراحی ساختمان ها، باعث کاهش قابل توجه مصرف انرژی ساختمانها میگردد. به دنبال اثبات تأثیر چشمگیر طراحی معماری در کاهش مصرف انرژی میتوان از تجربیات طراحی معماری گذشته برای بهبود طراحی معماری امروز استفاده کرد. از دیرباز یکی از کارآمدترین راهکارها، استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر مانند باد در طراحی ساختمانها بوده است. عنصر اقلیمی بادگیر در خانههای سنتی در جهت ایجاد تهویه ساخته شده است. لذا این تحقیق با هدف استفاده از عنصر بادگیر در ساختمانهای مسکونی به منظور کاهش مصرف انرژی و همچنین بهینه سازی بادگیر برای الحاق به ساختمانهای مسکونی امروزی انجام شده است. در این پژوهش سعی شده است با استفاده از دو روش تئوری و عملی بازدهی بادگیر در ساختمانهای امروزی و پارامترهای تأثیرگذار در بازدهی بیشتر آن بررسی شود. در روش تئوری با استناد بر مطالعات کتابخانهای پارامترهای تأثیرگذار در بازدهی بادگیر استخراج شد و در بخش عملی با استفاده از مدلسازی در نرمافزارهای مربوطه، نقش بادگیر در کاهش مصرف انرژی به اثبات رسید و چگونگی الحاق آن به ساختمان و روشهای بهینه کردن این عنصر و راهحلهای مناسب برای محدودیتهای امروزی استفاده از آن بیان شد. باشد که با طراحی بادگیرهای مدرن در ساختمانهای امروزی در جهت کاهش مصرف انرژی و کاهش آلودگیهای ناشی از آن گام برداشت.
