ماریا کرد جمشیدی

سقف یکی از اصلی ترین بخشهای جدا کننده هر بنا از محیط اطراف خود میباشد. از نقطه نظری دیگر، به این دلیل که مستقیما در مقابل تغییرات جوی و نور قرار میگیرد میتوان آنرا مهمترین بخش هر بنا به شمار آورد. از آغاز زندگی، بشر همواره به دنبال، سرپناه بوده است. پس از آن نیز که خود تصمیم به ساخت آن را گرفت از دیوارها و ستونها، به منظور نگاه داشتن سقف استفاده کرد. حال آنکه سقف در شرایط نا مساعد، مطلوب و در شرایط مساعد، نامطلوب است. این شرایط میتواند شامل نور، شرایط جوی و یا دید و منظر باشد. بنابر این بخشی از این نیازها به وسیله در نظر گرفتن فضایی باز مانند حیاط رفع شد. اما بازهم حیاط به دلیل فقدان آسایش داخل بنا نیازهای ساکنین را به صورت کامل پاسخگو نبود. به همین دلیل سقفی که قابلیت باز و بسته شدن را داشته باشد میتواند در شرایط نامساعد بسته و در شرایط مساعد باز شود و در عین حال آسایش داخلی بنا را نیز به همراه داشته باشد. اما از مشکلاتی که معماران در طراحی این گونه سقفها با آن مواجه هستند نوع جمع شدن و به تبع آن مکان ذخیره سازی در هنگام جمع شدن یا به عبارتی دیگر باز بودن سقف است. مشکلی دیگر در زمینه سقفهای جمع شونده و معماری متحرک این است که در سالهای گذشته و با ورود سازه های متحرک و از جمله سقفهای جمع شونده به عرصه معماری همواره یکی از مسائلی که توسط معمارن مورد کم توجهی قرار گرفته است، نگاه سطحی به مسئله مکانیک حرکتی به منظور جابه جایی این قبیل سازه ها بوده و هست. طبیعت همواره بهترین راهکارها را پیشنهاد میکند که از این رو بشر همواره به منظور پاسخ گویی به سوالات خود از طبیعت الهام گرفته است[1] در این پژوهش نیز به منظور حل مشکل نوع باز و بسته شدن و کاهش میزان فضای ذخیره سازی برای سقفی جمع شونده با پوششی سخت از طبیعت کمک گرفته شده است. بعد از یافتن بهترین نمونه از لحاظ کمترین مکان ذخیره سازی با پوششی سخت، به گونه ای معمارانه آن را طراحی و بهینه یابی کرده و پس از آن با استفاده از روشهای مکانیکی و نرم افزارهای مربوط به مکانیک حرکتی به متحرک سازی مدل پرداخته میشود که به دلیل طراحی دقیق مکانیکی با کمترین تغییرات در واقعیت نیز بتوان آن را اجرا نمود