در گذشته بیشتر توجه در احداث ساختمان های مسکونی ،به آسایش افراد و محافظت در برابر شرایط نا مساعد اقلیمی بوده است.یکی از مهمترین وجوه سنت معماری گذشته این سرزمین نور و روشنایی با توجه به اقلیم است،چنین بناهایی متاثر از شرایط خاص اقلیمی بوده و خصایص فرهنگ مردم آن سرزمین را به همراه دارد، در ساختمان های معاصر توجه نکردن به اقلیم و هماهنگ نبودن ساختمان ها با ویژگی های اقلیمی،همچنین افزایش جمعیت و نیاز روز افزون به مسکن،شتاب زدگی و هرج و مرج و عوامل وابسته به آن منجر به وجود ساختمانهایی شده است که زمینه مناسب برای آسایش مورد نیاز ساکنان آن را فراهم نمیکند.سطوح شفاف با فراهم کردن روشنایی وامکان استفاده ساکنین ساختمان از گرمای خورشید، از جمله عوامل موثر در فراهم ساختن آسایش در ساختمان ها میباشد که در زمان حاضر،بدون هیچ اصول و قوانینی و صرفا به عنوان یک بازشو در دیوارها قرار داده میشوند.در این راستا در مبحث محیط های مسکونی و معماری همساز با اقلیم ،نسبت سطوح شفاف به دیوارها اهمیت فراوانی دارد که میتوان حداکثر صرفه جویی را برای گرمایش و سرمایش ساختمان های مسکونی به عمل آورد.هدف از این پژوهش مقایسه تطبیقی نسبت سطوح شفاف به سطوح کدر ضلع جنوبی ساختمان های مسکونی بافت تاریخی و معاصر شهر رشت می باشد. به این منظور چند نمونه بنای مسکونی در بافت تاریخی و جدید مورد بررسی قرار داده میشود . نتایج حاصل از این کنکاش دستیابی به استانداردهایی در زمینه مناسب ترین نسبت سطوح شفاف به کدر در طراحی ساختمان های مسکونی در شهر رشت میباشد.
