امروزه نیاز به حفاظت از انرژی در ساختمان ها و بهینه سازی در روند طراحی به یکی از دغدغه های طراحان تبدیل شده است. حال آنکه استفاده از روش های سنتی در شبیه سازی انرژی به علت ترکیبات زیاد متغیر ها امری دشوار و پیچیده است و نیاز به صرف مدت زمان زیادی دارد. لذا معرفی روش های جدید در این زمینه امری ضروری است. امروزه، ابزار های معماری پارامتریک این موقعیت را برای معماران فراهم کرده است که در زمان بسیار کم در مقایسه با زمان لازم برای اعمال تغییرات و ترسیم دوباره برنامه های سنتی اجرا شوند. در اصل طراحی پارامتریک تمامی اطلاعات و داده ها را در مسیری که تغییر در یک پارامتر تغییرات مشابهی را در تمامی دیگر پارامتر ها ایجاد می کند، به هم متصل می کند. در رساله ی پیش رو هدف نهایی طراحی نمای ساختمان در اقلیم شهر مشهد با کاربری اداری است به گونه ای که با در نظر گرفتن پارامتر های نور و حرارت و طراحی مناسب نما با توجه به این پارامتر ها منجر به کاهش مصرف انرژی در ساختمان گردد. برای رسیدن به هدف نهایی پروژه ، ابتدا تبیین مبانی نظری این پژوهش، از جمله ارایه تعاریف دقیقی از معماری پارامتریک، بهینه سازی و متدولوژی های ترکیبی درمعماری پارامتریک و بهینه سازی دیجیتال ارایه می شود. در گام بعدی بر اساس مطالعات کتابخانه ای به بررسی پارامترهای محیطی پرداخته خواهد شد و در مرحله ی بعد، با استفاده از ابزار های برنامه نویسی، این پارامتر های تاثیر گذار به الگوریتم های طراحی در جهت استفاده در بهینه سازی تبدیل می شوند، و در نهایت ، از این الگوریتم ها در جهت بهینه سازی ابعاد بازشو های یک نمای ساختمان استفاده خواهد شد. در روند بهینه سازی ابعاد بازشو های تمامی طبقات ساختمان در جهت کاهش مصرف انرژی الکتریکی، سرمایشی و گرمایشی بهینه سازی شده است. پس از ارزیابی نمای بهینه شده با دو گزینه معمول نمای ساختمان های اداری شامل نمای تماما شیشه و نمای طراحی شده به صورت تکرار یک تیپ بازشو در تمامی نما، نتایج نشان می دهد نمای بهینه شده در این ساختمان منجر به کاهش حدودا 9 درصد انرژی مصرفی سالیانه نسبت به ساختمان با باز شو های تیپ می گردد. این مقدار صرفه جویی در این پروژه نسبت به نمای تمام شیشه حدودا 21 درصد می باشد.
