به طور کلی نانوکامپوزیتها را میتوان ساختارهای جامد با فاصلههای تکرار شونده بین فازهای مختلف دانست که حداقل یک فاز آن در ابعاد نانومتری باشد. نانوکامپوزیتها میتوانند به شکل مواد متخلخل، ژل و کوپلیمر باشند. ه نانوکامپوزیت از دو قسمت زمینه و فاز تقویت کننده تشکیل شده است. فاز زمینه کامپوزیت ها میتواند فلز، پلیمر یا سرامیک باشد. در بیشتر موارد از فلزات یا پلیمرها به عنوان ماده زمینه استفاده می شود زیرا انعطاف پذیری مطلوبی دارند. یک توصیف فراگیر از این مواد متخلخل با توجه به اندازه حفره، مساحت سطح ویژه، تخلخل و توزیع اندازه حفره آنها به منظور انتخاب و بهینه سازی کارایی مواد نانومتخلخل و مواد با ساختارهای منظم در بسیاری از کاربردهای صنعتی ضروری است. نانوکامپوزیت Al2O3-SiO2-TiO2 دارای اثر فوتوکاتالیستی بالا در دمای اتاق است که از آن میتوان برای شکستن اتصال متان و تولید هیدروژن و هیدروکربنهای مختلف مانند اتان استفاده کرد. گزارشهایی در سالهای اخیر شده است که بیان میکنند بهترین نمونه نانوکامپوزیت Al2O3-SiO2-TiO2 حدود 20 برابر اثر فوتوکاتالیستی بیشتر نسبت به Al2O3-SiO2 از خود نشان میدهد. از نانوکامپوزیتهایی که اثر فوتوکاتالیستی دارند میتوان در تسهیل واکنشهای پیچیده استفاده کرد. ترکیب دوتایی Al2O3-SiO2 اثر فوتوکاتالیستی بیشتری نسبت به سایر ترکیبهای اکسیدی و غیر اکسیدی که مورد بررسی قرار گرفتهاند، دارد و با افزودن تیتانیوم به آن اثر فوتوکاتالیستی افزایش مییابد. روش سل-ژل برای آمادهسازی ترکیبات متخلخل بسیار مناسب است. همچنین مواد تهیه شده از روش سل-ژل دارای ویژگیهایی مانند سطح ویژه باال، ترکیب های همگن، و اصالح سطح آسان هستند. نانوکامپوزیت Al2O3-SiO2-TiO2 دارای ماکروحفرههای قابل کنترل و توزیع همگن اجزاء است. در این مقاله به سنتز نانوکامپوزیت Al2O3-SiO2-TiO2 به روش سل-ژل و مشخصه یابی آن میپردازیم.
