این تحقیق با هدف بررسی رابطه الزامات پژوهشی اعضای هیات علمی با کارکردهای آموزشی و پژوهشی آنان انجام شده است. روش تحقیق مورد استفاده از نوع توصیفی- پیمایشی بود. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، 201 نفر را در بر می گرفت که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی از بین اعضای هیات علمی تمام وقت دانشگاه گلستان انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل توصیفی و همبستگی انجام گرفت. نتایج تحلیل توصیفی نشان داد 86 درصد اعضای هیات علمی معتقدند نظام فعلی ترفیع و ارتقاء که تمرکز بر چاپ مقاله دارد، به جای بهره وری موجب کاهش قابلیت ارتجاع سیستم دانشگاهی و علمی کشور شده است. 64 درصد اعضای هیات علمی معتقدند کارکرد آموزشی شان تحت تاثیر کارکرد چاپ مقاله قرار گرفته و کیفیت تدریس شان به مخاطره افتاده است. 57 درصد معتقدند مقالات شان نمی تواند مشکلی از مشکلات کشور را حل نماید. نتیجه آزمون همبستگی نشان داد بین مؤلفه های کاهش قابلیت ارتجاع، به مخاطره افتادن کیفیت تدریس و عدم حل معضلات واقعی جامعه با رویکرد چاپ مقاله در آیین نامه ترفیع و ارتقاء اعضای هیات علمی رابطه معنی داری وجود دارد. همینطور آزمون تحلیل واریانس چند راهه با بررسی تفاوت جنسیت، دانشکده، سابقه خدمت و مرتبه علمی نشان داد تفاوت معنی داری بین اعضای هیات علمی وجود ندارد. با این نتایج، لزوم ایجاد تغییر در نظام ترفیع و ارتقاء با محوریت ارتجاع سیستم و ایجاد فضایی باز برای اندیشیدن به مشکلات کشور وجود دارد.
