رضا میرعرب رضی

گردشگری علمی مدرسه ای گامی برای مطالعه جامعه است که با توجه به هدف های معین آموزشی، از طرف معلم و دانش آموزان طراحی و تنظیم می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه برنامه درسی پنهان گردشگری با آگاهی و حساسیت محیط زیستی دانش آموزان دبیرستانی انجام شد. روش پژوهش، توصیفی و زمینه یابی است. جامعه آماری، دانش‎آموزان دختر مقطع متوسطه شهر رامیان در سال تحصیلی 1392-93 به تعداد 860 نفر بودند که از میان آنها 260 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون همبستگی تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین حضور دانش آموزان در محل گردش (001/0P<، 21/0=r) و جو اجتماعی و ساختارگروهی گردشگری(02/0P<، 21/0=r)، روابط موجود در بین دانش آموزان (001/0P<، 33/0=r)، تشویقات انجام گرفته در گردشگری علمی (001/0P<، 35/0=r با آگاهی و حساسیت محیط زیستی دانش آموزان رابطه وجود دارد. تفسیر نتایج نشان می دهد تجربیات پنهان گردشگری علمی می تواند حساسیت و آگاهی محیط زیستی دانش آموزان را برانگیزد و آثار آن در رفتارآنان می تواند حفظ محیط زیست را برای کشور در پی داشته باشد.