پژوهش حاضر درصدد بررسی جایگاه اجتماعی و فرهنگی زنان در عصر نوسنگی در فلات ایران است. تجزیه وتحلیل این یافته های باستان شناختی و یا دست ساخته های بشری در عصر نوسنگی نشان می دهد که این اشیا مذکور به منظور یک هدف خاص ساخته شده و مورد استفاده قرارگرفته اند که علاوه بر نقش تزیینی دارای نقش های کاربردی در سطح جوامع انسانی هم بوده اند. مهم ترین این اهداف از طریق شواهد موجود در ایران و مناطق هم جوار بامطالعه پیکرک های زنان صورت گرفته است؛ زیرا در این دوران به عقیده برخی از پژوهشگران، زنان دارای جایگاه های کلیدی در سطح جامعه بوده اند. یکی از مهم ترین این نقش ها، نقش مادر خدایان بوده است؛ که مورد احترام و پرستش انسان ها به ویژه انسان های عصر نوسنگی هست. پژوهش حاضر به لحاظ هدف بنیادین و بر اساس روش و ماهیت از نوع تحقیقات تاریخی می باشد و شیوه گرداوری اطلاعات و داده ها به صورت «کتابخانه ای -آرشیوی است». داده های این پژوهش به روش آماری، از طریق سنجش و تحلیل تعدادی از پیکرک های هزاره پنجم ق.م در ایران موردبررسی قرارگرفته است. تا بر اساس یک الگوی مشخص شده به این نتیجه دست پیدا کند که زنان جامعه نوسنگی دارای نقش های متفاوت از قبیل نقش مذهبی، نقش صنعت گری، نقش آموزشی و... بوده اند. و در همه زمینه های اجتماعی و فرهنگی، حضور بسیار ارزشمند و پررنگ داشته اند.
