اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی (ADHD) یکی از اختلال های شایع روان پزشکی دوران کودکی است که دارای سه زیر نوع غلبه با نارسایی توجه (ADHD-I)، فزون کنشی/ تکانش گری (ADHD-H) و نوع ترکیبی (ADHD-C) هست (1). 5 تا 7 درصد کودکان سنین مدرسه را مبتلا می سازد و اغلب تا دوران نوجوانی و بزرگ سالی ادامه دارد و کارکرد کودک را در مدرسه، خانه و جامعه مختل می سازد، به نحوی که در صورت عدم درمان با خطر شکست تحصیلی، سوءمصرف مواد و اختلالات روان پزشکی همراه خواهد بود (3،2). هم زمان با رشد کودکان ADHD، مشکلاتی در حوزه کنش های اجرایی (EF) ظاهر می گردد. کنش های اجرایی ظرفیت های هدایت گری هستند که مسئول درگیر شدن فرد در ادراک ها، هیجان ها، افکار و اعمال هدفمند، سازمان یافته، هستند که به عملکرد مغز و به خصوص عملکرد کورتکس پیش پیشانی وابسته هست . یک از مهم ترین مؤلفه های کنش های اجرایی حافظه کاری است. حافظه کاری یک فضای کاری ذهنی است که امکان ذخیره سازی موقت و دست کاری اطلاعات در ذهن را فراهم می نماید. حافظه کاری مجموعه ای از فرایندهای شناختی است که به منظور نگه داشت و دست کاری اطلاعات موردنیاز برای انجام فعالیت های روزانه باهم تعامل می کنند، کنش این مؤلفه به منظور تسهیل و انجام صحیح فعالیت سایر مؤلفه های کنش های اجرایی ضروری هست و عملکرد مناسب آن تمرکز، توجه پایدار، تأمل در پاسخ به محرک ها و نیز بازداری تکانه های نامربوط به موقعیت را فراهم می آورد. برخی از محققان بیان داشته اند که نارسایی اولیه در اختلال ADHD ناشی از مشکل در حافظه کاری است. ذخیره سازی حافظه در یادگیری درگیر است و درنتیجه در عملکرد حرکتی و اجتماعی اهمیت زیادی دارد. به طورکلی حافظه کارآمد در کودکان برای کنار آمدن با مسائل درسی وزندگی روزانه ضروری است .
