مژگان معمار مقدم

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی تحریک موزون شنیداری حین تمرین راه رفتن بر برخی شاخص های کینماتیکی گام برداری بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام گردید. 18 بیمار مبتلا (4 مرد و 14 زن) با درجه ناتوانی 3 تا 6 به شیوه ی نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. تمرینات به مدت سه هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه انجام گردید. این تمرینات برای گروه تجربی، راه رفتن با محرک موزون شنیداری و برای گروه کنترل راه رفتن بدون هر گونه محرک بود. قبل و بعد از تمرینات، طول قدم، زمان قدم، مدت زمان استقرار و مدت زمان نوسان توسط دستگاه تجزیه و تحلیل حرکتی اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از مدل آنالیز کوواریانس و روش ناپارامتری بوت استرپ در مدل آنالیز کوواریانس صورت گرفت. یافته ها نشان داد؛ تحریک موزون شنیداری بر بهبود طول قدم و مدت زمان استقرار اثر معنی داری دارد (05/0>p). لیکن علی رغم این که تمرین راه رفتن با محرک موزون شنیداری به 27% بهبودی در زمان قدم و10% در مدت زمان نوسان منجر گردید؛ اما بین دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری در بهبود زمان قدم و مدت زمان نوسان یافت نشد (05/0