مژگان معمار مقدم

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرین با بازخورد حسی شنیداری بر تعادل ایستا و پویای سالمندان بود. روش ها: نمونه آماری این پژوهش شامل 36 نفر مرد سالمند سالم بودند که به‌طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه (تجربی با بازخورد حسی شنیداری، گروه کنترل راه رفتن بدون بازخورد و گروه کنترل بدون تمرین) تقسیم ‌شدند. برای اندازه گیری تعادل ایستا و پویا از آزمون تعادل ایستای ثابت و آزمون آستانه پایداری عملکردی در پیش و پس‌آزمون استفاده شد و برای ارزیابی هم‌انقباضی عضلانی و تاثیرات آن بر تعادل، الگوی فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی ( نعلی، ساقی قدامی، پهن داخلی، پهن خارجی و دوسررانی) از دستگاه الکترومایوگرافی استفاده شد. گروه‌ تجربی به مدت 6 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 20 دقیقه تمرین راه رفتن با بازخورد حسی شنیداری انجام دادند و گروه کنترل راه رفتن بدون بازخورد نیز تمرینات راه رفتن ساده را در همین بازه زمانی بدون بازخورد دنبال کردند. تحلیل داده‌ها با استفاده از مدل آنالیز کوواریانس و آزمون ناپارامتریک بوت استرپ در سطح معناداری 05/0 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد تمرین راه رفتن با بازخورد حسی شنیداری، علی‌رغم بهبود بر هم انقباضی عضلات و عملکرد تعادلی گروه تجربی، از نظر آماری معنادار نبود (05/0 کلیدواژه‌ها بازخورد حسی بیرونی تعادل سالمندی