پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس با شدت متوسط تاشدید بر کاهش اضطراب و کنش‌های اجرایی( برنامه ریزی و حل مسئله، بازداری رفتاری و بازداری شناختی )، صورت گرفت. بدین منظور تعداد 30 نفر از زنان دارای اختلال اضطراب که تست اضطراب بک را انجام داده بودند با دامنه‌ی سنی بین 20 تا 45 سال انتخاب شدند و به طور تصادفی در دوگروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. مطالعه شامل پیش آزمون با انجام تست‌های برو-نرو ، برج لندن و استروپ برای هر دوگروه تجربی و کنترل، شامل یک دوره تمرینات پیلاتس 24 جلسه ای برای گروه تجربی و پس آزمون با انجام مجدد آزمون ها در پایان جلسات بود برای هر دو گروه(تجربی و پیلاتس) بود.آزمودنی ها درگروه تجربی تمرینات پیلاتس را با شدت 65 تا 80درصد حداکثر اکسیژن مصرفی انجام دادند. در طول جلسات تمرینی میزان شدت تمرین با بررسی تعداد ضربان قلب شرکت کنندگان سنجیده می‌شد. در این مدت گروه کنترل هیچ یک از این تمرینات را دریافت نمی‌کردند. پس از پایان هشت هفته تمام آزمون ها مجدد جهت بررسی میزان اضطراب و مولفه‌های شناختی گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمارتوصیفی (انحراف استاندارد و میانگین ) وهمچنین جهت بررسی فرضیه‌های تحقیق از روش تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0 در نرم افزار SPSS، نسخه 26 انجام شد. نتایج نشان داد که میزان اضطراب درشرکت کنندگان گروه تجربی پس از دوره تمرینی کاهش پیدا کرد و توانایی برنامه ریزی و حل مسئله در آزمودنی ها بهبود یافت. اما در بازداری شناختی و بازداری رفتاری شرکت کنندگان تفاوت معنی داری ایجاد نشد.
